Bula!

Bula!
Dat is wat je als eerste hoort als je land in Fiji. Iedereen roept de hele dag Bula! naar elkaar. Het nationale woord voor begroeting het betekend ook hoe gaat het met je/tot ziens enz. Gelijk toen we het vliegtuig uitkwamen en we bedolven werden onder de Bula's werden we ook direct getrakteerd op muziek van een klein orkestje van gitaar/ukellele en kreeg je een schelpenketting om je nek. Je voelde spontaan de neiging opkomen om ook maar met je heupen te gaan wiegen. Dit was wel de ware ontvangst wat je verwacht op een tropische eiland. Het was na de vlucht van 4 uur nog 2,5 uur rijden naar het resort en we kwamen in donker aan. Het welkomsdrankje met de vele Bula's werden gretig in ontvangst genomen en toen klonk er tromgeroffel en dat was het teken dat we gelijk door konden naar het Happy hour beneden bij de Coconut Bar aan het zwembad. We werden meteen spontaan opgenomen in de "Crusoe-Family" 's Avonds werden we na het Diner getrakteerd op een Cava riteel. Een soort modderig drankje wat iedereen hier schijnt te drinken. In onze happy crusoe family die o.a. bestond uit de Grieks/Australische 'Klaas Puul' die zijn huis van 12 miljoen in de verkoop had, een jonge Duiste Groupon miljonair, natuurlijk weer veel heel aardige Australiers, maar o.a. ook een professionele zanger uit Sydney. Hij nam die avond spontaan de gitaar van de Coconot Boys over en zette wat australische kampvuur liedjes in. Toen iedereen redelijk verdoofd van de cava was eindigde hij de avond met Nesca Dorma in het Italiaans! Deze avond kon natuurlijk de rest van ons verblijf niet meer overtroffen worden en dan hadden we nog niet eens het uitzicht gezien daar moesten we eerst een nachtje voor slapen in onze romantische burre. Toen we de volgende morgen onder het hemelbed vandaan kwamen was het net alsof je nog droomde. Nee... eigenlijk was het uitzicht nog mooier dan je in je droom kunt uittekenen Het was 10 passen lopen naar het warme heldere water van de Pacif. Zondagochtend zijn we in het naastgelegen dorpje naar de kerk geweest. De zanger van onze happy family had een ukellele meegebracht en had gevraagd of hij een lied in de kerk mocht zingen voor de gemeenschap als dank voor onze behandeling. Hij zong een Ierse love song en vele zaten met tranen in de ogen. Hij kreeg een staand applaus van alle aanwezige en daarna was hun zingen minstens zo indrukwekkend. Het was een geweldige ervaring. 's Middags hebben we na het snorkelen onze trouwdag gevierd met champagne en een BBQ. De derde dag hadden Tom en Derek het reuze naar hun zin met Annie & Meg uit Melbourne. En het was dan ook logisch dat ze het jammer vonden dat we woensdag naar huis moesten. De laatse avond gingen we eerst naar het dorpje waar het rugbyteam voor ons had gekookt. We gingen in de hut bij kaarslicht binnen waar o.a. de visvangst van Tom, Derek en Gerry smakelijk lag opgediend. Daarna kon de jeugd niet langer wachten om met z'n vieren helemaal uit hun dak te gaan met een zwemparty in donker en de belofte dat ze elkaar in Melbourne gaan ontmoeten. Voor Gerry en mij speelde de Coconut Boys een speciaal afscheid liedje en ..ik zeg het eerlijk... Heb nog nooit eerder in mijn leven kussend afscheid genomen van het hotelpersoneel bij vertrek.
We hebben allemaal de batterij weer behoorlijk opgeladen. Gerry had zijn werk meegenomen maar was dag 1 spontaan zijn password vergeten! Hij had daarna een sms naar kantoor gestuurd en moest vervolgens 10 uur wachten op antwoord ivm het tijdsverschil tegen die tijd was zijn batterij van zijn telefoon leeg dus kon hij de sms niet ontvangen :) Hij moest in de tussentijd snorkelen, zwemmen en vissen en whiskey's drinken met zijn nieuwe vrienden.
Fiji was meer dan geweldig! Zelfs toen ik perongeluk mijn camera in het zwembad liet vallen ging de glimlach niet van mijn gezicht.
BULA! VINAKA