Meet the Locals

Ons gebroken voorruit had het tot Sydney gehouden. No worries. Toen we uitstapte van onze ritje (2200 km) liepen we buurman Ross tegen het lijf die net opweg was om Puss van vers eten en drinken te voorzien. Even over buur Ross. Oftewel de Aussie versie van Forest Gump. Hij is 62 jaar en heeft 61 jaar van zijn leven met zijn moeder gewoond. Als hij begint te praten dan slaat hij zijn ogen op naar de hemel (waarschijnlijk zoekt hij steun bij zijn 8 maanden overleden moeder) en vangt dan aan met in het begin een soort gestotter wat daarna eindeloos doorkakeld over alles en niets. Het liefst praat hij over auto's. Hij heeft 1x voor mij zijn garagedeur geopend en daar kon ik mijn ogen niet geloven. Er stonden 2 mercedessen en 1 BMW in gepropt. Geen ideel hie hij ze er in heeft gekregen maar het zal nog moeilijker worden om ze eruit te rijden met alle rommel opgestapeld tegen zijn kostbaarste bezit. Hij heeft al 4 x gezegd dat hij op een dag ook heel graag naar the Norhern Hemosphere wil(dacht eerst dat hij daarmee de laatste rustplaats van zijn liefste moeder bedoelde) en dat hij ook graag Neverlands (hij bedoeld waarschijnlijk Nederland) wil bezoeken. Hij wil ook graag met ons naar de Blue Mountains want daar weet hij heel goed de weg maar wij krijgen daar hele enge visioenen bij en vermijden dit onderwerp. Maar zonder Ross kunnen we Puss niet alleen laten (zie verslag 1)en hij nam dankbaar en zichtbaar ontroerd onze doos handgemaakte chocolade in ontvangst, sloeg zijn ogen ten hemel en ratelde al stotterend dat zijn 8 maanden overleden moeder dol was op chocolade.
Genoeg over buur Ross. Deze week stond wel in het teken van het normale dagelijkse leven. Ik deed mijn dagelijkse boodschappen. Liep door de Hille-billie-Hills over de hoofdstraat 'Resthaven'(hoe kan het anders met alle rentenierende bejaarden in de buurt) en maakte een praatje met mijn favoriete kassiere (HI how are you to day my love?) en maak een praatje met zo.n beetje iedereen die maar wil praten en dat is iedereen. Bij de uitgang werd ik getrakteerd op een voucher voor het plaatselijke sportschooltje en nam daar dankbaar gebruik van om ook daar 'nieuwe vrienden'te maken. Ik kreeg een uitleg over het circuit en de apparaten en schreef me in voor de Zumba les op zaterdagochtend. Dat was ook een ervaring opzich. Zo.n 12 vrouwen kwamen binnen waggelen. Allemaal obesitas (hier is nog wat werk aan de winkel!) Alle leeftijden waren vertegenwoordigd vanaf 17 tot 78. De les duurde 30 minuten waarvan er al 5 omwaren omdat 1 dame haar ervaringen ging delen over de haar gevolgde Zumba les bij een andere sportschool die wel 60 minuten duurde!! Ze moest zelfs 1 heel nummer door haar knieen. Can you believe that! Alle dames waren zichtbaar geschokt en daarna gingen ook wij 'los'voor de 25 resterende minuten. Na deze ervaring heb ik Nathan Dennet gevonden. De beste yoga leraar van Sydney en werk me nu zo vaak mogelijk in het zweet in zijn Bikram Yoga studio. We raken al echt n beetje ingeburgerd. Gerry trotseert s morgens de file naar Potts Point en Tom en Derek gingen afgelopen week 2 dagen meelopen op de Blakehurst Highschool. Het was natuurlijk eerst niet cool om in je vakantie 'vrijwillig'naar school te gaan. We hadden afgesproken dat ze het in iedergeval 1 dag gingen volhouden. 's Middags kwamen ze thuis met een big smile op hun gezicht. Het was super leuk en er was geen enkele twijfel of ze de 2e dag ook nog gingen. 's Morgens liep ik mee naar de school en op veilige afstand zag ik hoe ze bij de poort werden opgewacht door hun klasgenoten en daar werden ze hartelijk verwelkomt met diverse high- fives. Toen ze om half 4 thuis kwamen werden de 2dollar-rugzakken (die zijn geld al dubbel en dwars hebben opgebracht) omgekeerd en viel er een stapeltje briefjes uit met alle emailadressen van hun 'nieuwe vrienden'. Het was een hele positieve ervaring voor ze en ze raakten er maar niet over uitgepraat hoe anders en hoe aardig hier iedereen is. Zondag hebben we de City2Surf gelopen. Het grootste fun loopevenement ter wereld. In Sydney centrum hadden zich zo'n 85.000 mensen verzameld om van Hyde Park naar Bondi te lopen. Het was een giga happening en de sfeer was uitbundig. We zijn zelfs al zo ingeburgerd dat ik bij de start Dr. Chris herkende. De Bondi Vet die iedere avond op tv komt na Bondi Rescue. Dit was natuurlijk de kans voor 'Wallie'om nog even een korte medical check te ondergaan voor de start van de 14 km. We hebben met veel plezier de route gelopen en 's avonds stonden de boys in de keuken met het 'masterchef'schort om om de shrimps on the Barbie te gooien. Het tv programma is hier helemaal HOT. Ook Tom en Derek waren weken in de ban van het masterchef programma wat afgelopen zondag zijn finale beleefde. Ze hadden zelfs een favoriet. Zo kennen we al aardig wat locals en zelfs celebs in dit gigantische land waar we het steeds beter naar onze zin krijgen.