Geluksdag Serengeti
Blijf op de hoogte en volg Jansen & Jansen
15 Augustus 2013 | Zambia, Kazungula
Na 2 dagen namen we afscheid van de Serengeti met een spectaculaire ballonvlucht. Net toen het olifanten getetter en leeuwengebrul stil was en de hyena's hun gehuil hadden gestaakt werden we gewekt met een "Jambo" de afrikaanse begroeting en nu onze wake-up call. In het savanna landschap lag onze ballon klaar. Er stond behoorlijk wat wind en het zag er naar uit dat de wind het ballonfestijn zou afblazen. Met de windturbines werd alles op alles gezet om de ballon de lucht in te krijgen. Om 2 min voor 7... net toen de limiet van 7 uur in zicht kwam , kwam onze ballon van de grond. Wat een geluk! Laag vlogen we over het oneindige landschap met achter ons de wind en de opkomende zon en onder ons de rivier met honderden nijlpaarden. Je werd er zelf stil van. Na iets meer dan 1 uur landde we zachtjes in het harde droge gras. Dit werd gevierd met genoeg champagne om de droge humoristische speech van de engelse bemanning mee weg te spoelen.
Daar zaten we dan onder de bomen midden in de Serengeti omringd door alle wilde dieren aan een gedekte tafel met porcelein en glimmend bestek samen met onze 'nieuwe vrienden' aan een typisch Engels ontbijt. Wat een begin van de dag! Op deze verlate plek wist onze chauffeur Carlos ons op te sporen en stond al weer voor ons klaar om ons naar ons volgende hoogtepunt te brengen, de Ngorogoro krater. Gezien ons strakke tijdschema geen stops meer voor Wilde dieren maar gas op de plank en laag vlogen we over de wasbord weg de Serengeti uit. En een geluk bij een ongeluk wil dat we op een wel heel strategische plek pech kregen met de jeep. We maakten eerst van de nood een deugd door alle 4 wat champagne plas aan de droge aarde van de Serengeti af te geven. Maar na een half uur gluren onder de motorkap door inmiddels 3 andere chauffeurs was het aan Carlos ons het slechte nieuws te melden dat het serieus was. Dit keer geen dragers voor onze 4 tassen dus liepen we midden in het niemandsland onze tassen over te laden in de op dat moment als een wonder gezonden lege jeep met als toeschouwer een eenzame struisvogel. Met water een lunchpakket en pijn in ons hart lieten we Carlos achter bij de kapotte jeep op een eenzame weg op de hete vlakte. Nu in de auto bij Martin en ik vertrouwde niets meer. waarom ging zijn linker hand steeds naar zijn contact? was er een probleem? waarom steeds aan een lange hendel te sjorren? Het duurde even voordat ik door had dat hij groot licht seinde en het duurde even voor dat ik het wantrouwende gevoel kwijt was dat de techniek ons in de steek zou laten. En het duurde nog iets langer voordat ik achterover kon leunen terwijl we voor de 3e keer die ochtend laag vlogen. De aankomst in Ngorogoro gaf een surrealistisch beeld. Alle dieren, alle kleuren het leek net een film. De aanblik bracht ons in verwondering en.... het laatste dier van de Big 5. Ons doel van die dag bereikt! Gelukkig de volgende morgen de grote vertrouwde handen van Carlos weer om het stuur van de gerepareerde Jeep op weg naar ons laatste onderkomen in Tanzania in de achtertuin van de Kilimanjaro. En dacht ik terug aan een ware geluksdag.
Daar zaten we dan onder de bomen midden in de Serengeti omringd door alle wilde dieren aan een gedekte tafel met porcelein en glimmend bestek samen met onze 'nieuwe vrienden' aan een typisch Engels ontbijt. Wat een begin van de dag! Op deze verlate plek wist onze chauffeur Carlos ons op te sporen en stond al weer voor ons klaar om ons naar ons volgende hoogtepunt te brengen, de Ngorogoro krater. Gezien ons strakke tijdschema geen stops meer voor Wilde dieren maar gas op de plank en laag vlogen we over de wasbord weg de Serengeti uit. En een geluk bij een ongeluk wil dat we op een wel heel strategische plek pech kregen met de jeep. We maakten eerst van de nood een deugd door alle 4 wat champagne plas aan de droge aarde van de Serengeti af te geven. Maar na een half uur gluren onder de motorkap door inmiddels 3 andere chauffeurs was het aan Carlos ons het slechte nieuws te melden dat het serieus was. Dit keer geen dragers voor onze 4 tassen dus liepen we midden in het niemandsland onze tassen over te laden in de op dat moment als een wonder gezonden lege jeep met als toeschouwer een eenzame struisvogel. Met water een lunchpakket en pijn in ons hart lieten we Carlos achter bij de kapotte jeep op een eenzame weg op de hete vlakte. Nu in de auto bij Martin en ik vertrouwde niets meer. waarom ging zijn linker hand steeds naar zijn contact? was er een probleem? waarom steeds aan een lange hendel te sjorren? Het duurde even voordat ik door had dat hij groot licht seinde en het duurde even voor dat ik het wantrouwende gevoel kwijt was dat de techniek ons in de steek zou laten. En het duurde nog iets langer voordat ik achterover kon leunen terwijl we voor de 3e keer die ochtend laag vlogen. De aankomst in Ngorogoro gaf een surrealistisch beeld. Alle dieren, alle kleuren het leek net een film. De aanblik bracht ons in verwondering en.... het laatste dier van de Big 5. Ons doel van die dag bereikt! Gelukkig de volgende morgen de grote vertrouwde handen van Carlos weer om het stuur van de gerepareerde Jeep op weg naar ons laatste onderkomen in Tanzania in de achtertuin van de Kilimanjaro. En dacht ik terug aan een ware geluksdag.
-
15 Augustus 2013 - 19:19
Marc:
Mooi verhaal Karin,
wat een waanzinnige tocht!
Veel plezier nog, groeten Marc -
15 Augustus 2013 - 21:22
Tante Corry:
Lieve vakantiegangers,
Als ik dit verhaal lees krijg ik bijna tranen in m'n ogen. Wat jullie allemaal zien is bijna een sprookje.
Zoveel avontuur en zoveel wilde dieren en dan die reis met de luchtballon. Als jullie straks weer thuis komen dan zijn jullie alleen maar dankbaar dat juliie in zo'n welvaart leven. Daar is het toch wel behelpen.
Nog heel veel fijne en spannende dagen en heel veel plezier.
Liefs Tante Corry en Ome Joop -
15 Augustus 2013 - 21:56
Jan En Aaf Van Tiel:
Vanmorgen voor we gingen fietsen eerst de opdracht met de sleutel en het kaartje alles is gelukt. Lekker gefietst maar geen beest gezien, toen we vanavond terug kwamen direct naar boven naar de pc want we blijven hopen op weer z,n leuk verhaal en dat was het wat fantastisch als jullie straks thuis zijn sta je niet meteen met 2 benen op de grond na alle mooie belevennissen. Dikke kus voor jullie 4en . Papa en Mama Opa en Oma -
16 Augustus 2013 - 17:35
Debbie :
Ongelooflijk wat jullie allemaal mogen beleven. Wat een avonturen. Zo gaaf om steeds je verslagen te lezen.
Groetjes uit amsterdam -
16 Augustus 2013 - 21:32
An Jansen:
Lieverds, wat moet ik hier nou weer van denken ,alle soorten prachtige dieren om jullie heen en alle soorten voertuigen van auto naar jeep en van vliegtuig naar luchtballon wat moet er nog komen om jullie te amuseren ,dit is toch een zeer wonderlijke vakantie en onmogelijk om ooit te vergeten dus geniet deze laatste week nog maar van al het moois
Wat
Er nog op jullie pad komt. Raar einde maar ik weet niet hoe deze regel naar boven moet .Heel veel liefs voor allevier.xxx ma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
