de lach van Oeganda de tranen van Rwanda
Blijf op de hoogte en volg Jansen & Jansen
07 Augustus 2013 | Rwanda, Bwindi
We besloten nog een halve dag langer te blijven in kisoro , oeganda met zijn vriendelijke bevolking.
We hadden nicolas onze gids gevraagd of we een school konden bezoeken.
Hij had smorgens een local guide geregeld die ons mee nam op een toch naar zijn dorp.
Het leverde hilarische en soms ontroerende beelden op.
Zo lang de rechter knie het hield bij weer een beklimmimg van een vulkaantje.
Het uitzicht over de krater naar de omringende dorpjes en de grens van congo was onze beloning.
we werden ontvangen op de primary school door de hoofdmeester en 200 vrolijke , zingende en klappende kinderen.
Er werd verwacht dat gerry iets kwam vertellen over aids preventies .
We kregen een kort optreden buiten op het veld.
In het dorp werden we even hartelijk begroet.
Ik kreeg een baby op mijn rug gebonden en de test of ik een mand met zoeten bonen op mijn hoofd kon dragen.
Het werd de funniest home video van de dag.
Toen ik met de 4 vrouwen op een rij poseerde maakte 1 hollandse vrouw 1 lompe beweging met haar hollandse elleboog waardoor de vrouw links van haar de mand met zoete bonen verloor. Door de schrik van wat haar lompe elleboog had veroorzaakt helde de mand van de hollandse vrouw naar rechts tegen de mand met zoete bonen van buurvrouw rechts, waardoor beide manden hun evenwicht verloren. Daarna verloor de 4e vrouw haar mand met zoete bonen van het lachen en werd het 1 hysterische lachbui. Daarna werden onze handen gewassen. En voor we het wisten zaten we binnen in het donkere huisje op het grote bruine bankstel met de hele familie aan de stoofpot bonen
Onder talrijk applaus werd onze dank aanvaard en denken we aan Oeganda met net zo'n grote glimlach als wij van haar bevolking terug kregen.
De vreugde werd behoorlijk getemperd bij een bezoek aan het Ntarama memorial.5000 vonden in deze kerk 30km buiten Kigali de dood. Ter herinnering aan de verschrikkelijke slachting die hier plaatsvond en om deze bloedige wrede daad nooit meer te vergeten lagen honderden schedels en duizenden botten opgestapeld. De granaat inslagen en kogelgaten in de muur werden aan het zicht onttrokken door massa s bebloede kleding. Wat we te zien kregen is nauwelijks in woorden uit te drukken. Het aller leguberst was de muur met bloedresten waar kunderen letterlijk tegenaan werden gesmeten tot ze de dood vonden. Met tranen verliet ik deze gruwelijke plek. Het was nog wel mijn idee om onze gids hier langs te laten gaan. De ondergaande zon die de heuvels rind Kigali in een prachtige gloed zetten bood geen troost. De zelfde hemel als boven ons stukje wereld. Opeens stond due gloeiende rode zon voor al het bloedvergieten. Opeens zag ik de lachende gezichten van de schoolkinderen weer voor me waarvan een groot deel aids wees, of zelf geinfecteerd. Langs de weg bood het beeld van de zwoegende en zeulende mensen met gele jerrycans van 20L water op hun hoofd of een afgeladen fiets met dikke trossen bananen op de bagagedrager een irritante aanblik. Dit blijft Afrika met hongerbuikjes en al zn leed. Het merendeel heeft het hier altijd niog zwaar en de zwoegende en ploeterende mensen met primitieve landbouwwerktuigen in hun hand, zakken meel op hun hoofd of hun afgeladen fiets tegen de berg op duwend waren daar opeens het levende bewijs van. Ik dacht aan de tekst bij het herdenkingsmonument: " in order to move forward we must always look back".
We hadden nicolas onze gids gevraagd of we een school konden bezoeken.
Hij had smorgens een local guide geregeld die ons mee nam op een toch naar zijn dorp.
Het leverde hilarische en soms ontroerende beelden op.
Zo lang de rechter knie het hield bij weer een beklimmimg van een vulkaantje.
Het uitzicht over de krater naar de omringende dorpjes en de grens van congo was onze beloning.
we werden ontvangen op de primary school door de hoofdmeester en 200 vrolijke , zingende en klappende kinderen.
Er werd verwacht dat gerry iets kwam vertellen over aids preventies .
We kregen een kort optreden buiten op het veld.
In het dorp werden we even hartelijk begroet.
Ik kreeg een baby op mijn rug gebonden en de test of ik een mand met zoeten bonen op mijn hoofd kon dragen.
Het werd de funniest home video van de dag.
Toen ik met de 4 vrouwen op een rij poseerde maakte 1 hollandse vrouw 1 lompe beweging met haar hollandse elleboog waardoor de vrouw links van haar de mand met zoete bonen verloor. Door de schrik van wat haar lompe elleboog had veroorzaakt helde de mand van de hollandse vrouw naar rechts tegen de mand met zoete bonen van buurvrouw rechts, waardoor beide manden hun evenwicht verloren. Daarna verloor de 4e vrouw haar mand met zoete bonen van het lachen en werd het 1 hysterische lachbui. Daarna werden onze handen gewassen. En voor we het wisten zaten we binnen in het donkere huisje op het grote bruine bankstel met de hele familie aan de stoofpot bonen
Onder talrijk applaus werd onze dank aanvaard en denken we aan Oeganda met net zo'n grote glimlach als wij van haar bevolking terug kregen.
De vreugde werd behoorlijk getemperd bij een bezoek aan het Ntarama memorial.5000 vonden in deze kerk 30km buiten Kigali de dood. Ter herinnering aan de verschrikkelijke slachting die hier plaatsvond en om deze bloedige wrede daad nooit meer te vergeten lagen honderden schedels en duizenden botten opgestapeld. De granaat inslagen en kogelgaten in de muur werden aan het zicht onttrokken door massa s bebloede kleding. Wat we te zien kregen is nauwelijks in woorden uit te drukken. Het aller leguberst was de muur met bloedresten waar kunderen letterlijk tegenaan werden gesmeten tot ze de dood vonden. Met tranen verliet ik deze gruwelijke plek. Het was nog wel mijn idee om onze gids hier langs te laten gaan. De ondergaande zon die de heuvels rind Kigali in een prachtige gloed zetten bood geen troost. De zelfde hemel als boven ons stukje wereld. Opeens stond due gloeiende rode zon voor al het bloedvergieten. Opeens zag ik de lachende gezichten van de schoolkinderen weer voor me waarvan een groot deel aids wees, of zelf geinfecteerd. Langs de weg bood het beeld van de zwoegende en zeulende mensen met gele jerrycans van 20L water op hun hoofd of een afgeladen fiets met dikke trossen bananen op de bagagedrager een irritante aanblik. Dit blijft Afrika met hongerbuikjes en al zn leed. Het merendeel heeft het hier altijd niog zwaar en de zwoegende en ploeterende mensen met primitieve landbouwwerktuigen in hun hand, zakken meel op hun hoofd of hun afgeladen fiets tegen de berg op duwend waren daar opeens het levende bewijs van. Ik dacht aan de tekst bij het herdenkingsmonument: " in order to move forward we must always look back".
-
07 Augustus 2013 - 23:34
Corry Haan:
Lieve vakantiegangers,
Weer een fantastische dag voorbij, wat veel verschillende indrukken zullen jullie opdoen.
Wij hebben er geen notie van hoe de bevolking daar leeft. Het is voor ons haast niet voor te stellen.
Heeft Gerrie z'n knie het wel gehouden?
Hebben de kinderen ook nog wat geleerd op school?
Nu op naar de volgende dag, want voor je het weet is het weer voorbij!
En doe voorzichtig!!
Liefs,
Ome Joop en tante Corry -
08 Augustus 2013 - 09:47
Jan En Aaf Van Tiel.:
Lieve allemaal. Wat weer een erg mooie en indrukwekkende dag als karin met haar gezin op vakantie gaat verheugen wij de achterblijvers ons heel erg op de reis verhalen ga zo door wij blijven ze volgen . IK ga mu op de fiets naar Middelie dat is ook een avontuur. Liefs van ons beiden. -
08 Augustus 2013 - 10:55
An Jansen:
Ja lieverds,zo beseffen we allemaal hoe goed en rijk we hier in Nederland zijn ondanks de crisis,maar jullie komen ook nog veel moois en bijzonders tegen en geniet daar maar dubbel van .dank voor het toch mooie verhaal.ma. -
08 Augustus 2013 - 20:08
Lenny:
Fijn dat we mee kunnen genieten van jullie mooie reis.
Indrukwekkende verhalen Karin!! Deze ervaringen neem je toch maar
mooi mee. Nog veel mooie dagen en ervaringen gewenst!
Groet, Lenny -
10 Augustus 2013 - 12:55
Debbie :
Wauw, je schrijft zo mooi, alsof ik er zelf bijna ben. Op ene moment lag ik nog om je verhaal met die manden en daarna ontroert door die nare gebeurtenis. Ik kijk al uit naar je volgende verslag
Groetjes uit Amsterdam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
