Ambon in de herkansing

Ambon in de herkansing

Onder escorte van een kleine school dolfijnen verlieten wij Seram. Wij hadden tickets voor de VVIP klasse de enige airco gekoelde ruimte op de boot. Uit de speakers vrolijke Molukse hits. Terug dus naar Ambon. Waar we nog wat dagen te goed hadden. We besloten niet terug te gaan naar het fancy City hotel midden in de stad maar half uurtje buiten de stad ons intrek te nemen in het Natsepa resort.

Waar we gelukkig ook weer de WiFi vogel vonden om onze post over te sturen.

Ambon is een Hoge druk pan. Vreselijk heet en vochtig je moet hier wel je tempo aanpassen dus tempo doeloe. Veel auto’s en huizen zijn versierd met hup Holland en KNVB logo’s. Oranje is hier de lievelings kleur. iedereen is maar wat blij met de ‘Hollandse’ Patrick Kluivert als de nieuwe trainer van het Indonesisch nationale elftal. Fanatieke fans leggen zelfs hun was te drogen in de volgorde van onze driekleur het rood wit blauw van de voormalig koloniaal overheerser. De liefde zit nog altijd diep alsof een verloren familielid thuiskomt. Vandaag onze verkenning van Ambon voortgezet na de eerdere poging die we vanwege de rellen hadden opgegeven. Vandaag leek alles rustig en net toen ik dat dacht werd onze bedjak voorbij geraasd door twee gierende brandweerauto’s. Gelukkig voor ons was het een zwaar bewolkte dag anders is het in deze bloedhete drukpan niet te doen zo heet! Maar vandaag viel de temperatuur mee en was het ook voor onze bedjak man geen gruwelijke inspanning op de pendalen. De bedjak raakt meer en meer uit de gratie en wordt makkelijk vervangen door de Chinese gemotoriseerde variant makkelijk op krediet verkrijgbaar voor iedere ingezetenen er rijden er dus veel.

Eerst het Standbeeld van de held Pattimura. leider van de opstand tegen het Nederlands gezag. Hij versloeg hen bij Fort Duurstede en sierde zich daarna met de epauletten van de gesneuvelde commandant een nationale held het vliegveld van Ambon draagt o.a. zijn naam. Een andere molukse heldin isMartha Christina Tiahahuals jong meisje trok zij al ten strijde met haar vader zij zag hem op 7 jarige leeftijd voor haar eigen ogen vermoord worden en nam het op 18 jarige leeftijd alsnog op tegen diezelfde vijand. Zij kijkt hoog op een heuvel boven de stad uit over de baai van Ambon richting de Banda Zee alwaar zij een zeemansgraf kreeg.

Wij lunchen (niet geheel toevallig) in de heuvels in de voortuin van een aardige familie. in hun vruchtbare groene paradijsje. Naast de eettafel een grote struik met Rode Chinese roos waarvan ik er één plukte en tot grote hilariteit van de eigenaresse achter mijn oor schoof voor het onvermijdelijke foto moment. Zij sloeg dubbel van het lachen met haar handen op haar knieën. Zoveel frivoliteit daar moest ze zelf flink wat moed voor verzamelen maar daar staan wij toch maar mooi vereeuwigd met onze exotische versiering. De namen van de gerechten die zij voor ons had gekookt klonken minstens net zo vrolijk. Wij aten tjollo tjollo (vis saus) en dabu dabu. We hadden het eten net op en Regen gutste over het afdak langs de met zorg gedekte tafel. In no time stond de fraai aangelegde tuin blank en stonden we te schuilen in de kippen gallerij naast mandjes verse eieren. De heer des huizes trok met zijn slipper handig een geul in het gras alwaar een irrigatie kanaal ontstond al betrof het een sawa.

De rit naar beneden naar de baai van Ambon stopte we bij een klein strandje waar net vissers bezig waren hun vis vangst van boord te halen uit hun gammele bootjes. 2 gigantische blauwe marlijnen van ieder zeker 2,5 meter lagen op het strand met de blauw/zwarte vin potsierlijk in de lucht.Gewoon gevangen met een lijn en na een uurtje worstelen met 4 man binnen gehaald. Om de 2 reuze vangsten wat hanteerbaarder te maken sneden de mannen met hun vlijmscherpe hakmes de vissen doormidden. De kinderen stonden erbij en keken er naar en speelden met de vinnen die zich als een harmonica lieten bedienen. Toen de vader zich omdraaide durfde de oudste van het groepje, jaar of 9 het om de ingewanden er uit te trekken. Hij wist precies waar hij naar op zoek was en haalde uit de maag een vis geheel in takt die als aas had gediend. Vrolijk werd de vis overgegooid in het water maar zij was niet meer te reanimeren. Nu gingen de kleine jongetjes ook met de darmen aan de haal. Ook deze werden vrolijk bevoeld en overgegooid. De jongetjes liepen ermee het water in en de stoerste van het stel waste en paste de darm om zijn armpje als een lange deftige handschoen en zwaaide er vrolijk mee naar ons.

We lunchte onderweg eenvoudig bij een Warung. Ik wierp een blik in het kleine huisje achter het winkeltje en zag een foto van oma en de kinderen 2 auto stoelen die dienst deden als zitmeubel en een grote elektrische waaier.

De volgende dag een ‘Uitje’ voor Wallie naar pinta Kota. Het landmark op het uiterste punt van het eiland Ambon.

We zaten nog een extra dag in ons resort. Wat een geluk bij een ongeluk dat wij 3 dagen geleden besloten niet terug te gaan naar het fancy City Hotel maar ons intrek te nemen in het Natsepa Resort zo’n half uur rijden uit het centrum van Ambon. We hebben hier een mega groot zwembad, en luxe kamer met uitzicht op zee. Hier houden wij het nog wel een extra dag uit. Wij vermaakten ons met het gade slaan van een trouwreportage in de mooie tuin. De bruid poseerde geduldig. Haar aanstaande had er zo te zien iets meer moeite mee. Ongemakkelijk in een veel te heet zilveren synthetisch trouwpak stond hij hevig zwetend onder een boom. De assistent van de fotograaf droeg hem een heel pak tissues aan maar zijn zorgvuldig gekamde kuif dreigde toch langzaam in te storten. Later konden wij hierover bij een potje Bintang weer goeie grappen maken met Fred uit MAFS (die van Sylvia)die altijd weer met een leuk verhaal op de proppen kwam. Alhoewel nog steeds op zoek naar een vrouw maar zich ogenschijnlijk geen moment in zijn boeiende leven leek te vervelen.

Dus noodgewongen een extra nacht in dit fraaie resort. Geen straf om nog een dagje te luieren en lezen bij het zwembad en nog een dagje grappen van Fred. Maar we willen natuurlijk naar Banda het hoogtepunt van onze Indonesië reis. We zullen zien.