Nieuwe vrienden op Tanna

NIEUWE VRIENDEN OP TANNA

Vliegveld Port Vila zondagochtend. En zondag betekende ook je mooiste eiland jurk aan voor de kerk. Één hele familie in jurken van hetzelfde motief, vaders in gestreken overhemden en altijd de rieten heuptas. Een rouwende familie in de wachtruimte. De kist was voor vertrek naar Tanna net gesloten. Grote kerels die elkaar troostend op de schouder sloegen. Een ‘broer’ was veel te jong heen gegaan. Soms weet men niet eens de doodsoorzaak. Medische zorg staat hier op een heel laag pitje. Als men al naar een dokter gaat want de meeste mensen vertrouwen hier op ‘de medicijnen’ uit het bos. Op het vliegveld ook 3 bekende YouTubers die speciaal voor de vulkaan naar Tanna wilde. Verwend als zij waren probeerden zij met geld mensen te verleiden hun ticket te verkopen en blijkbaar werkte dat want later zat ‘The vulcano men’ bij ons in het vliegtuigje. Onze kleine propeller kist landde een klein uur later op Tanna. Het eiland wat wereld bekendheid kreeg door de gelijknamige film.

Met een bloemenslinger werden we opgewacht door 2 tienermeisjes waarvan één ons contact persoon bleek. Haar hadden wij dus blind vertrouwd als onze touroperator vóór de aardbeving toen daarna in letterlijk één klap alle communicatie stopte. Nu stond zij hier met haar nichtje als een wonder op deze zondagochtend op ons te wachten! Onze tassen gingen achterin de pick-up van haar oom en we reden naar onze slaapplek die zij geregeld had bij haar tante. Hier werkt Booking.com niet maar ben je letterlijk overgeleverd aan de zorgen van de lieve goedlachse bevolking. Onze lunch genoten wij achter de rietenmatten van het enige restaurant op heel Tanna. Buiten op een houtvuur werd gekookt. Vis met rijst of kip met rijst. Maar als de kip gevlogen was kon je ook nog kiezen uit rijst met omelet. Kunnen we ook naar toilet? No sorry antwoordde de dame: “Het is zondag dus gisterenavond heeft de burgemeester de sleutel van onze toilet ingenomen?” De beste smoes die wij ooit hebben gehoord. Rondkijkend was er ook geen toilet te bekennen wel een bush toilet. We hebben nog lang geschaterd om deze goeie mop.

Het was een behoorlijke overgang van Nakatumble naar ons basic huisje in de tuin op Tanna. Een bed met klamboe en jawel…verse bloemen decoratie, stenen waterbak om te wassen een toilet die je handmatig moest doorspoelen met de mandibak en verder in het badderhok op opzichtige plekken een verse bloem, een stukje zeep, 2 handdoeken. Een kleine buiten veranda met 2 doorgezakte campingstoelen waarvan 1 met 3 poten die als je hem strategisch neerzette nog enigszins dienst kon doen. Deze veredelde boomhut stond in een fraai aangelegde tuin wat voorheen jungle was en met heel veel arbeid en liefde was omgetoverd tot een waar paradijs. Wij zaten direct aan zee. De ankerplaats van de boot naar Efate net aan het zicht onttrokken door een netjes geschoren heg. Mocht het ons niet lukken op één van de twee vliegtuigjes terug te keren was de boot dichtbij. En die ervaring van 20 uur op een schip hadden wij inmiddels in Indonesië opgedaan. Maar nee…liever niet.

Vanmorgen kwam de boot aan. En dat was een dag vullend spektakel. Het ruim moest gelost met de enige dienstdoende heftruck op het eiland. Wiebelende containers werden op de vrachtwagens geladen. Daar waren er twee van dus die reden de hele dag af en aan. Langs de heg een bonte stoet van vrolijk zwaaiende eilandbewoners die elkaar weer in de armen konden sluiten.

Niet alleen bij aankomst en vertrek van de boot werden er uitbundig handen geschud en dik geknuffeld ook op de markt kon je zomaar twee vriendinnen tegenkomen die elkaar dik in de armen vlogen alsof men elkaar heel lang gemist had. Iedereen lacht hard en dan bedoel ik echt hard! Met enthousiaste luide, bijna gillende, uithalen zowel mannen als vrouwen. Echt een blij en gelukkig volk.

In de pick-up met de beste Elvis country gospel hits gingen we op pad voor onze eerste excursie. Onderweg eerst een chief opgepikt. Hij ging met de 2 nichtjes in de achterbak. De nieuwe weg aangelegd door de Chinezen is uitstekend. Ook al wordt er zeer weinig gebruikt van gemaakt want iedereen loopt hier. Voor ons was het na de gatenkaas weg op Efate een zegen. Vrij snel regen de dorpjes die vrijwel allemaal langs de enige kustweg liggen zich aaneen.

Wij maakten ons op voor een hartelijke ontvangst in een dorp, dans optreden een rondje langs een handjevol stenen overheids gebouwen met fraai gazon. In de tuin wapperde het rood, groen, geel, zwart van Vanuatu. en bezochten wij de vrouwen in hun groene jurken op de lokale markt. ‘s middag vertrok het schip dus was er vanaf onze veranda genoeg te beleven.

S nachts regen in overdrive. Het valt in één keer recht uit de hemel en schakelt heel snel naar de 3e versnelling en als je denk na een paar minuten dit is echt veel water wat er valt. Schrik dan niet want dan schakelt de regen door in ‘overdrive’. Met enorm kabaal stortte het op ons golfplaten dak. We zaten in één klap rechtop in bed.

De volgende ochtend brak een stralende dag aan. Het picknick kleed ging achterin de wagen met een grote lunchbox, de nichtjes en een handjevol kleine kinderen. Onze gastvrouw heeft naast haar eigen kinderen een aantal kleine jongetjes geadopteerd. De meisjes zijn welkom in de grote gezinnen voor de eventuele bruidsschat (varkens) en jongetjes worden weg gegeven. Onze lieve kleine gastvrouw met haar grote hart heeft op sommige dagen 16 monden te voeden.

Onze eerste stop was een klein traditioneel dorpje. We werden binnen geleid alsof wij het nieuwe chief echtpaar waren. De vriendelijkheid en gastvrijheid was enorm. Iedereen stak zijn hand naar ons uit en in het kleine beetje Bislama wat ik machtig ben probeerde ik de dankbaarheid te beantwoorden. Als hartelijk welkom kregen wij schmink op ons gezicht en werden we langs de twee statige oude banyan bomen geleid. Het hart van het dorp. De plek waar de stam samen komt, vergaderingen houdt de maaltijden deelt, danst en feest viert. Nederig begaven wij ons achter de chief aan over de kleine paadjes. Gadegeslagen door vrouwen in grote zware rieten rokken, scharrelende varkens en nieuwsgierige kinderen.

Daarna over het laatste stuk Chinese weg naar de vulkaan. Vanaf een flink aantal kilometers is de vuurspuwende actieve vulkaan al waar te nemen. Een grijze rookpluim steeg op vanaf de top. Langs de route ligt alles onder een laagje zwart grafiet. De werkende vulkaan is angstaanjagend soms diep grommend en neemt af een toe een leven. Tot een grote uitbarsting is het echter nog nooit gekomen. Maar men wordt hier al niet gespaard door het natuurgeweld met tientallen cyclonen per jaar en onlangs dus de aardbeving. We reden een onwaarschijnlijke zwarte vlakte op waar rechts de majestueuze vulkaan onverzettelijk opdoemde. Men loopt hier op blote voeten naar de top. En een spoor van brede voetstappen lag nog als een verse afdruk in het zwarte zand en slingerde zich naar de top. Vanaf de andere kant kun je de vulkaan oprijden. Dan is de klim naar de top nog zo’n 5 minuten. Het was werkelijk een adembenemend mooi landschap en bovendien werd de top die dag geflankeerd door een staalblauwe lucht en grote witte wolken. We voelden ons werkelijk twee grote geluksvogels.

Na de picknick op een groene plek in het bos. Waar moeder zeug met haar vier kleine biggetjes ook bleek rond te scharrelen! werden we een uurtje later ‘gevangen genomen’ door een groep kannibalen kinderen. Het hoorde allemaal bij het spel wat zij voor ons opvoerden. Nadat ze ons flink bang hadden gemaakt met hun woeste uitdossing , hun zwarte gezichten en hun speren en knuppels. Werd uiteindelijk luid zingend en zwaaiend vrede sloten. En niet alleen de kinderen ook wij genoten van dit toneelstuk.

De dag had nog meer spektakel voor ons in petto o.a. Wat dacht je van de grootste Banyan boom ter grootte van een voetbalveld? Hij (de boom was van het mannelijke soort) bestaat echt! Hier op Tanna en is werkelijk Indrukwekkend!!

Vol indrukken doken wij die avond na een eenvoudige maaltijd onder onze klamboe.

De volgende stralende dag brachten wij een bezoek aan het dorpje Yakel. Het dorp van de film Tanna. Een bezoek waar ik reeds in Nederland ontzettend naar had uitgekeken. En voor mij één van de hoogtepunten van de reis! Het feit dat we zo’n lange reis hiervoor gemaakt hadden en nu op de ‘drempel’ stonden maakten het nóg bijzonderder. Omdat onze gastvrouw Isabel 3 kindjes uit Yakel heeft geadopteerd mochten wij met de 2 meegebrachte vredes palm takken van de chief het traditionele dorp betreden. Een grote eer!

Vrolijk werd ons een zeer krachtige hand gereikt. Vervolgens leidde de kleine grote baas, ik schat hem hooguit 1.60m, ons trots rond in zijn dorp waar de traditionele kledij voor mannen de penis koker en voor vrouwen de zware rieten rok nog de norm is. Kinderen liepen rond met katapult en speren. De jacht werd hun al van jongs af aan bijgebracht. Hier maakt men vuur door twee houtjes op elkaar te wrijven en er wat kokos gras in te blazen. Trots liet de chief het veldje cava planten zien, waarvan men traditiegetrouw de eigen cava van brouwt. Een sterk bitter drankje wat bij iedere gelegenheid overvloedig wordt gedronken. OEPS! Het leek verdacht veel op de bladeren waar ik samen met Wallie bij aankomst de toiletstop had gemaakt en mijn eigen ‘cava’ had afgegeven sorry! Het was een compleet andere wereld een wereld die niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk heel ver van ons bed is. Gelukkig is de nieuwe chief iets moderner en is het de kinderen van zijn dorp sinds kort toegestaan om naar school te gaan. En het zal niet lang meer duren totdat de mobiele telefoon hier zijn intrede zal doen.

Om iets terug te doen voor de lieve familie waar we zo gastvrij zijn ontvangen gingen we eind van de dag mee naar hun kerkje om de dienst bij te wonen. Ik was alvast voor uit gegaan om de boel rustig gade te slaan. Al aan het begin van het pad werd mijn hand stevig beet gepakt door een oudere dame. Mijn nieuwe ‘vriendin’ heette Sarah, haar dochter was piloot in Maleisië zij schaterde het uit bij het filmpje wat zij mij liet zien waarin haar dochter het grote vliegtuig veilig aan de grond zette. Een compleet andere wereld dan haar wereld. in haar paarse seventh day advent t-shirt 2019 en bloem achter haar oor liepen wij samen kinderlijk hand in hand het pad weer af want ik moest beslist mijn husband gaan halen. Na de dienst stonden wij buiten in een onwaarschijnlijke setting. Het had het meeste weg van een gezellig verjaardagsfeest. Onder een grote partytent was iedereen uitgenodigd de maaltijd te nuttigen. De glazen werden gevuld en de avondzon kleurde de lucht purper en vlammend oranje.Alsof de hemel ons ook iets te zeggen had.

Op onze vrije dag wat gewandeld langs de weg, veel hello’s en handen geschud, in de tuin gezeten, starend naar de kip die met haar kuikens statig door de tuin paradeert.

Kindjes houden vergadering bij ons vóór in de boom of spelen met hun katapult, hun hengel, of ‘rijden’ in hun denkbeeldige auto, gemaakt van een stevige boomtak met wieltje aan het uiteinde gemaakt van een deksel van een concerven blik. Bovenaan op borst hoogte een dwarstak als stuur.

We hoorden het klappen van de wasvrouwen aan de rivier beneden aan ons huisje en s middags hadden de buurkinderen ons ontdekt op ons terras van onze boomhut. Wij kregen een paar uur! gratis entertainment. De kinderen maakten hoofdtooien van lianen en van cava blad werden rokjes gemaakt daarna traden ze op met een geïmproviseerd dansje sierlijk zwaaiend met een bosje bladeren. Het was werkelijk tè schattig allemaal! Ons laatste diner aan de tafel van Isabel en haar lieve familie. Ons laatste nachtje in onze veredelde boomhut. Laatste gevecht met de klamboe en…net toen wij onze zaklampen doofden kwam er nóg een ‘nieuwe vriend’ op de proppen en bleek er als afscheid een krekel in de rieten wand van onze hut te zitten.